Onze aangeboren onzekerheid zoekt overal vastigheid. Met menselijke twijfel in de ogen rent iedereen rond op zoek naar houvast. Over een hoestje of het bultje achter het oor van de kleine. De zorgen over de eigen positie binnen het bedrijfsproces. Het bedrijfsleven is onzeker over ‘Wat morgen doet met onze markt.’ Met zijn allen zingen we in koor: ‘Waarheen leidt de weg?’ Voor elk mogelijk antwoord danken we god op onze knieën en wie de indruk kan wekken de weg te weten, wordt nu knuffelwatcher publiekelijk orakel, trendwatcher met vijf broden en een haring. Trendwatching als een spannend jongensboek. Aangedikt en opgeklopt voor pers en samenleving en vooral voor de eigen marktwaarde van de trendwatcher. Alles op de kop; ‘everything will change.’ Morgen gaat alles veranderen zoals vandaag niet is wat het ooit had moeten worden. Volgens achterhaalde trendwatchers van de vorige eeuw hadden auto’s nu al lang historie moeten zijn. Was het allemaal uitgekomen, dan gingen we volgens die trendwatchers nu met de air scoottie en waren files lachwekkend ouderwets. Aldus de nu bejaarde visionairs in hun scootmobiels die ze in voorspellingen totaal over het hoofd hebben gezien. We aten alleen nog muggenlarven met kaas. Al het mondiale vaste land was ‘flooded by the sea’ en wij dobberden nu, volgens toen, op piepschuimen eilanden met Bounty-uitspattingen. Allemaal ‘sexually liberated’ en zo vrij dat het leven één groot feest zou zijn. Maar dan ook een echt feest zonder besmettelijke bultjes. Hoestjes waren helemaal geëlimineerd. De dokter en de zuster fluitend aan de zijlijn. Alleen maar een knikje en de gebraden kip zou zich vanzelf hebben gemeld. Sexy robots regelden onze incontinentie en Estelle, een persoonlijke androïde met aan te passen cupmaat, zou ons elke avond in slaap wiegen met een prachtig lief sprookje over dat we nooit meer bang hoefden te zijn voor hoestjes, bultjes of welke verandering dan ook.