Samen dansen we de toekomst in: na de reorganisatie presenteert het vernieuwde management zich. In de postkamer van het bedrijf werkt Yvonne de Koning. Een leuke meid, die accuraat elke dag de post sorteert. Alle medewerkers worden al een beetje ‘warm’ gemaakt voor dat aankomende feest via een e-mail met dansende poppetjes die aan iedereen wordt rondgestuurd. Yvonne leest ‘m glimlachend vanuit haar rolstoel en gaat verder met het sorteren van de post.
Twee weken later komen de persoonlijke uitnodigingen binnen met daarbij voor iedereen leuke kleine, plastic dansschoentjes. Alleen is er geen uitnodiging voor onze postkamer Yvonne. Waarom heeft Yvonne geen uitnodiging? Waarom is er niet aan haar gedacht?
“Yvonne? Welke Yvonne?” roept het management. “Gewoon Yvonne,” antwoorden de collega’s. “Onze Yvonne die al vier jaar lang elke dag de post sorteert.” Het management mailt kort en zakelijk aan het hoofd van de afdeling van Yvonne: “Yvonne werkt via een werkregeling binnen onze organisatie; ze is gedetacheerd, zoals dat heet. Deze dag is juist georganiseerd voor onze eigen personeelsleden om samen de reorganisatie af te ronden.”
“Dat maakt helemaal niets uit,” reageren de collega’s geëmotioneerd. “Die dag is door het management georganiseerd, zodat wij als medewerkers een ‘met zijn allen gevoel’ krijgen – daar hoort onze Yvonne gewoon helemaal bij.” Het management buigt zich met tegenzin opnieuw over de ontstane situatie. En blijft na een kort en ‘wijs’ beraad bij zijn standpunt dat de dag alleen voor eigen personeel is. Ze willen geen precedent scheppen voor de vele uitzendkrachten. Daar denkt het personeel zelf heel anders over.
Zo gebeurt het dat dit geweldige MT zich op spectaculaire wijze presenteert aan een compleet lege zaal. En vinden alleen de MT leden zelf dat ze best goed bezig zijn.