Michael en ik hebben ’s avonds afgesproken in café Weemoed. Vrij snel spitst ons gesprek zich toe op taal. ‘Als er geen taal zou zijn, zouden we dan in beelden denken en met beelden communiceren?’ vraagt Michael zich hardop af. Er ruist verlangen door in zijn stem. Begrijpelijk. Zijn oudste zoon is dyslectisch. Maar de vraag van Michael is natuurlijk irreëel. Een wereld zonder taal is onbestaanbaar. Hoewel… Lees meer
We spreken anno 2012. Met “Joh, ik ben van een andere generatie” trapte mijn scriptiestudente Nadine een open deur in, toen ze de verbazing op mijn gezicht zag. Twee waarden uit de mij vertrouwde schriftcultuur stelde zij ter discussie: auteursrecht en spellingvaardigheid. Lees meer
Via sociale media als Twitter, Instagram en Facebook foto’s zwerven berichten rond die een geheel andere kant van mensen laten zien dan hoe je je als individu zou willen presenteren. Een fascinerende situatie. Identiteit is een fluïde begrip geworden. Lees meer
“Wetenschap is ook maar een mening.” Onder deze prikkelende kop onderzoeken Hans van Driel & Herman de Regt in een socratische dialoog de status van wetenschap in tijden van twijfel. Lees meer
De technologie neemt wel erg menselijke vormen aan, menen velen. Dus sleutelt Google aan zijn spraakrobot die té veel op een menselijke stem lijkt. Beter is een ietwat metalige stem - lees: die roept minder angst op. Dat geldt ook voor de zorgrobot. Die moet niet teveel op mensen gaan gelijken. Onze angst voor replica’s, bijvoorbeeld uitgewerkt in de film Blade Runner uit 1982, is diep geworteld en komt voort uit ons antropocentrische wereldbeeld, waarin de mens centraal staat. Lees meer
We weten intussen dat elk nieuw verschijnsel eerst door een kleine groep wordt gewaardeerd, terwijl vrijwel iedereen het bestrijdt. In voor de verandering #2 schrijft Meis Thewissen hierover. Pas na verloop van tijd zou iets nieuws omarmd kunnen worden, maar lang niet altijd. Dat roept de vraag op: in welke situatie accepteren we uiteindelijk iets nieuws? Het antwoord is simpel: indien het nieuwe verschijnsel in staat is een eigenaard te ontwikkelen. Lees meer
“Ik werk niet voor een klant, maar samen met een klant.” Achter deze eenvoudige uitspraak schuilen twee wereldbeelden, twee verschillende brillen via welke wij tegen de wereld aankijken. Vaak botsen ze met elkaar, omdat hun uitgangspunten fundamenteel verschillen. Graag wil ik deze botsing nader bespreken, de botsing tussen onze vertrouwde klassieke 1.0 samenleving – ik werk voor een klant – en het opkomende 3.0 samenleven, waarin samenwerken met de klant leidend is. Lees meer
Zonder twijfel is de metafoor de meest gebruikte stijlfiguur binnen organisaties, en ook binnen sectoren als wetenschap en ons dagelijkse leven. Zo vaak gebruiken we metaforen dat we ze ons nauwelijks bewust zijn. Tijd om er nader op in te gaan en dan tot verrassende – en soms stuitende – ontdekkingen te komen. Lees meer
Een gokje wagen? De meest gebruikte openingszin in 2015 op congressen en conferenties luidde: “De wereld om ons heen verandert in rap tempo, dus de vraag is niet of wij zelf moeten veranderen, maar wanneer.” En dit wordt hem ook in 2016. De spreker vervolgt met keiharde voorbeelden hoe de samenleving op zijn grondvesten trilt – instituties verdwijnen, netwerken nemen taken en verantwoordelijkheden over -, waarbij alle aanwezigen driftig ja-knikken. Dit was een inspirerende bijeenkomst. Lees meer
